Biebrzański Park Narodowy zachwyca swoim pięknem nie tylko latem. Natura żyje tu swoim niezachwianym cyklem i o każdej porze roku oferuje odmienny spektakl. Poznaj historię krainy, w której po dziś dzień żyją łosie i wilki. Doświadcz jej na własnej skórze.
Fenomen Biebrzańskiego Parku Narodowego bierze się ze współgrania natury z ekstensywnym rolnictwem. Znaczna część terenów parku znajduje się w rękach prywatnych, konkretnie rolników. To dzięki ich odpowiedzialnej działalności, która nie przeszkadza, lecz bardzo służy naturze, fauna i flora Biebrzańskiego Parku narodowego są tak bogate.
Co zobaczyć w Biebrzańskim Parku Narodowym? 4 pory roku w dolinie Biebrzy
Biebrzański Park Narodowy to klejnot przyrodniczy. Oś parku, rzeka Biebrza, płynie malowniczymi zakolami i tworzy unikalne siedliska dla roślin i zwierząt. Wśród bujnej roślinności, liczącej ponad 900 gatunków, możemy znaleźć takie skarby jak brzoza niska, kosaciec syberyjski czy turzyca strunowa.
Ptaki, w liczbie około 260 gatunków, śpiewają, fruwają i gnieżdżą się nad rzeką, a łoś, wilk czy bóbr przemierzają jej bagna. Każdy zakątek tego parku kryje w sobie tajemnice i cuda przyrody, czekające na odkrycie. Nie byłoby to możliwe, gdyby nie użytkowane rolniczo łąki.
Większość cennych gatunków ptaków wodno-błotnych i ptaków siewkowych potrzebuje do swego bytowania i gniazdowania podmokłych łąk i torfowisk. Gdyby nie działalność rolnicza, polegająca na koszeniu łąk bagiennych raz do roku, łąki już dawno zarosłyby wierzbą i innymi gatunkami drzew i krzewów, a ptaki nie miałyby gdzie zakładać swoich gniazd.
Wiosna
Bogactwo krajobrazowe i różnorodność przyrody przyciągają nad Biebrzę wielu turystów. O każdej porze roku Biebrza odkrywa przed nimi swe uroki. Na przedwiośniu to właśnie tutaj najłatwiej zauważyć pierwsze sygnały nadchodzącej wiosny. Są nimi ptasie migracje. Obserwacja wielotysięcznych stad dzikich gęsi to wspaniały spektakl. Późna wiosna przyciąga nad Biebrzę birdwatcherów z całej Europy. Mają szansę obserwować ptaki, jakich na zachodzie naszego kontynentu już nie ma – np. bataliony, rycyki, wodniczki, krwawodzioby, dubelty, żołny i wiele innych.
Lato i jesień
Lato to czas, kiedy ptaki i ssaki są mniej widoczne dla turystów, bo odchowują potomstwo. Natomiast zadowoleni z wizyty w parku latem będą amatorzy obserwacji chronionych roślin i rzadkich gatunków motyli. Jednym z symboli Biebrzańskiego Parku jest obuwik, czyli dziki storczyk. Późne lato i jesień to czas godów dużych ssaków, takich jak łosie i jelenie. Jelenie odbywają efektowne rykowiska, a gody łosi zwane są bukowiskiem. Jesień to także czas migracji ptasich. Szczególnie efektowne są wielotysięczne zlotowiska żurawi sposobiących się do odlotu.
Mroźną porą
Zima to z kolei doskonały okres na obserwację ssaków i ich tropienie. Łosie trzymają się wówczas blisko wiosek i dróg, znajdując pożywienie w laskach sosnowych. Przebiegająca przez środek parku słynna Carska Droga bywa wręcz nazywana „Łosiostradą”. Nad zbiornikami wodnymi łatwo zobaczyć bobry i wydry. W śniegu lub błocie wyraźnie widać odbite ślady łap wielu zwierząt, w tym wilków. Znajdujące się blisko Zagrody Kuwasy Czerwone Bagno i Grzędy to idealne tereny na zimowe wyprawy przyrodnicze.
Historia Biebrzy — jak powstał ten magiczny park narodowy?
Biebrzański Park Narodowy to symbol sukcesu ruchu na rzecz ochrony jednego z najcenniejszych ekosystemów w Polsce. Do powstania parku narodowego przyczyniła się działalność Towarzystwa Biebrzańskiego, założonego w 1987 roku i dążącego do utworzenia obszaru obejmującego całą Dolinę Biebrzy.
Plan udało się zrealizować w 1993 roku i choć park został utworzony właśnie wtedy, to jednak początki ochrony tutejszej przyrody przypadają na lata 20. XX wieku. Już po I wojnie światowej entuzjaści natury dostrzegli konieczność utworzenia rezerwatów na terenie Czerwonego Bagna i Grząd. Ochronie miały tu podlegać łosie, których populacja w Polsce została mocno przetrzebiona podczas działań wojennych.
Tylko tu, na bagnach, pozostało ich stadko, które dało początek odnowionej populacji łosi w dolinie Biebrzy. Obecnie na naszych terenach mieszka około 700 tych majestatycznych zwierząt. Dzięki temu, że Czerwone Bagno tak długo pozostaje pod ochroną, a także z uwagi na dzikość i niedostępność bagiennego terenu, po sąsiedzku z Kuwasami stoi bór o cechach lasu naturalnego.
Nierzadko rosną tu drzewa, których wiek szacuje się nawet na 200 – 300 lat. Zobacz bogatą faunę i florę Biebrzańskiego Parku Narodowego na własne oczy. Doświadcz magii tych terenów i odwiedź Zagrodę Kuwasy, która będzie dla Ciebie doskonałą bazą wypadową w ten przepiękny świat.
